Egidio "Juke" Ingala & The Jacknives feat.Alex Schultz (I/US) Od 'School Blues with a Swingin' Feel Banana Peel Ruiselede (21-02-2022) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info band: Egidio 'Juke' Ingala & The Jacknives - Alex Schultz info club: Banana Peel © Rootsville 2022

Terug goed op dreef daar in de Banana Peel. De oudste bluesclub van het land probeert de leemte van corona op te vullen en het lukt wel aardig. Na Jan De Bruijn, een tweetal weken geleden, kregen ze nu alweer een grote klepper op hun podium met Egidio Juke Ingala & The Jacknives.  In deze waren de jongens vergezeld door gitaarvirtuoos Alex Schultz. Dit beloofde toch wel vuurwerk te geven.

Italië en the blues, het is geen evidente combinatie. Het tegendeel wordt bewezen door Egidio ‘Juke’ Ingala. Hij groeide op in Milaan (Noord-Italië) en na veel met Jazz bezig geweest te zijn, heeft hij zich uiteindelijk tot de blues bekeerd. Egidio was zwaar onder de indruk van de Mississippi saxofoon van Little Walter op een Muddy Waters plaat. Sindsdien is het voor hem het meest evidente instrument samen met een gitaar.

Zijn nickname ‘the Juke’, tevens van een nummer van Little Walter, herinnert hem aan zijn grote held, en maakt ook duidelijk dat Egidio de ‘Blues Harp’ heel serieus neemt. Tegenwoordig zijn ‘the Jacknives’ zijn vaste partners in crime. Deze ‘Old school rockin’ Blues Roots band bestaande uit: Marco Gisfredi op gitaar, Max Pitardi aan de bas en Enrico Soverini op drums,  is altijd goed voor een stevige portie Chicago en West Coast blues. De goede samenwerking op enkele platen, met Alex Schultz, zorgt er voor dat de man geregeld afzakt om mee te touren. Ik verwachtte mij dus aan een zeer energieke en swingende avond met Knaldrang !!

De joint was meer dan behoorlijk gevuld en iedereen had er duidelijk zin in. Egidio schoot de avond in gang met ‘One Of These Days’ en onder het motto “Have some fun tonight” werd er met scherp geschoten met ‘Money Takin’ Mama’ uit zijn “Switcharoo” cd daterend van 2017. Een streep ouderwetse rock ’n roll mocht niet ontbreken en dat kregen met Larry Williams’ ‘Slow Down’. Kwistig licks uit zijn “six strings” persend bewees Alex Schultz dat hij alvast niet versleten is en hij stuwde de band naar een hoger niveau, dat was duidelijk.

Na ‘Can’t Get You Off My Mind’ maakte de Juke een ommetje naar Louisiana met ‘Sugar Bee’ van Eddie Shuler. Hier was duidelijk dat het Italiaans nog in de uitspraak zit. Voor de ene wat storend maar wat mij betreft heeft het toch enige charme. Alvorens Alex Schultz aan zijn ding mag beginnen, neemt hij de tijd om alvast in lovende woorden een ode te brengen aan de Banana Peel voor het al jarenlang in stand houden van de bluestraditie. En hij heeft meer dan gelijk. Bij deze handen op elkaar en een dikke duim voor de gasten van Ruiselede !!!

Om dit te onderstrepen, lanceert hij een knappe ‘Same Old Blues’ de zaal in, een nummer van Don Nix, dat indertijd de charts veroverde dankzij de versie van Freddie King. Hierna volgde een pittig potje West Coast met ‘Hot Wheels’ wat blijkbaar Alex bijnaam is bij zijn vrienden. Egidio kwam dan de band terug vervoegen voor een “tribute” aan de grote William Clarcke en een meer dan geweldig nummer op de chromatische harmonica, dat meteen ook het einde betekende van deel 1.

In de korte pauze maakten zowel Alex als Egidio de tijd om een woordje te wisselen met de fans, en het waren er heel wat. Alex Schultz mocht zelf aan deel twee beginnen en ging van start met ‘Last Train To Aalter’, nummer gespeeld op verzoek en houdende een anekdote waarbij Alex ooit bijna zijn trein verspeeld vanuit Gent. ‘Big Time’ was dan weer een knap instrumentaaltje, afkomstig uit zijn cd “Think About It’, die ondertussen al dateert van 2004, en met ‘T-Bone Jumps Again’ swingden we naar de terugkeer van Egidio op het podium.

Met ‘Frank Frost’ ‘Pocket Full Of Money’, ‘Hoodoo Party’ van Tabby Thomas en ‘I’m Leaving You’ van Howling Wolf brachten de boys ons stilaan naar het einde van dit, alweer geweldig, optreden. Er werd gevraagd naar een extraatje en dat werd ook verkregen, een uptempo afsluiter die geperst diende te worden in de laatste 3 minuten, en dat bleek geen enkel probleem te zijn voor deze toppers.

Ik denk dat alle aanwezigen hebben kunnen genieten van een knappe gig, met een Alex Schultz die zijn vaardigheden al zeker nog niet heeft verloren, een Egidio Ingala die toonde dat hij ondertussen bij de Europese top behoort wat betreft de Mississippi saxofoon en een goed band met strakke ritme sectie en een rustig aanwezige Matrco Gisfredi om boel te ondersteunen. Meer moet dat niet zijn mannekens. Bedankt Banana Peel voor de fijne avond !!

Volgende afspraak is op 14 maart en dan komt Alabama Mike op bezoek.

Marcel